| pn | wt | sr | cz | pt | so | nd |
| 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 | 01 |
| 02 | 03 | 04 | 05 | 06 | 07 | 08 |
| 09 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 |
| 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 |
| 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 |
| 30 | 31 | 01 | 02 | 03 | 04 | 05 |
Weekendowe stanie za barem sprawia, że proza życia dnia codziennego jest jeszcze mniej wdzięcznym tematem do zanurzania się w nią niż miało to miejsce kiedykolwiek wcześniej. Z tego też tytułu, na jakiś czas zmieniam format z buntowniczo-sarkastycznego opisu zjawisk społecznych (tudzież mego nędznego żywota) na lekkie, łatwe i przyjemne opowieści o alkoholizujących się rodakach. Nie odchodźcie od odbiorników...
Poza wspomnianym w 2 ostatnich wpisach highlitem weekend upłynął mi pod znakiem lania w mordę trunków wysokoprocentowych w miejscach mniej lub bardziej publicznych, zarówno sobie jak i każdemu kto tylko dysponował odpowiednimi zasobami finansowymi. Pomimo jasno określonych zasad niektórzy starali się używać alternatywnych środków płatniczych. "Postaw mi piwo, a ja ci postawie coś innego”, było drugą niemoralną (jednakże dużo mniej efektowną by poświęcać jej osobny wpis) ofertą złożoną mojej uroczej osobie przez przedstawicielkę płci przeciwnej, która (wg przysłuchujących się starszych kolegów po fachu) reprezentowała również najstarszy zawód świata. Z propozycji nie skorzystałem (sory Dolores jestem zbyt młody i zbyt przystojny żeby za to płacić !!), ale i tak strach pomyśleć jak nisko mogę upaść, kiedy rodzicielka wyjedzie krawcowywać do Anglii, zostawiając pod moją opieką dobytek życia. Się żyje...
- Słucham.
- Ja w sprawie dziewiątki.
- Słucham ?!
- Miałem oddzwonić.
- Po co ?!
- Miałem oddzwonić jak zrobię się dostępny.
- I co w związku z tym ?!
- Może kawa w jakimś przyjemnym miejscu ?!
- Przepraszam. Znamy się ?!
- Z widzenia.
- Skąd Pan ma ten numer ?!
- Napiwek za dwa „Wściekłe”.
- ...... (że niby przerwało połączenie)
Mówcie mi Don Juan...
- Co podać ?
- Dwa "Wściekłe"
- Coś jeszcze ?
- Pana.
- Pan jest teraz niedostępny.
- Jak się zrobi to niech do mnie oddzwoni...
- Tam na końcu jest szóstka ?
- Jak Pan oddzwoni to będzie jeszcze dziewiątka.
Oddzwoniłem.
Pałaszuje sobie kasze z mięsem, i nie byłoby w tym niczego wartego opisania, gdyby nie fakt, iż każde kolejne przełknięcie sprawia mi nieomal fizyczny ból. Jestem bardzo głodny, dlatego nabieram kolejną łychę, tym razem jednak wyczuwam językiem coś co najpewniej odpowiada za wspomniane trudności. To coś jest twarde i śmiesznie trzeszczy przy kontakcie z podniebieniem. Wypluwam. Okazuje się, że miałem w ustach coś więcej niż 2 składniki staropolskiej potrawy. Jakby nie dowierzając własnym oczom, sprawdzam po raz drugi, ale tak naprawdę wiedziałem już za pierwszym razem. Zęby !!! Ludzkie. Nie moje. Wyglądają jak mleczaki, albo takie w sztucznej szczęce. Przeczesując zawartość miski przekonuje się, iż podobnych niespodzianek są tam dziesiątki. Siekacze, trzonowce, ludzkie, zwierzęce, białe, pożółkłe, przebarwione, czarne od zaawansowanej próchnicy i właściwie w każdym rozmiarze. Zaczynam się dusić. Robi mi się niedobrze, wszystko dookoła zaczna wirować i wymiotuje...
Budzę się przepocony, zniesmaczony, z bolącym gardłem i poczuciem nieprawdopodobnej realności przeżycia. Przez moment zastanawiam się nad ukrytą symboliką tego przekazu, ale rzut okiem na kalendarz prawie wszystko mi wyjaśnia. Ma ktoś sennik ?!