| pn | wt | sr | cz | pt | so | nd |
| 28 | 29 | 30 | 01 | 02 | 03 | 04 |
| 05 | 06 | 07 | 08 | 09 | 10 | 11 |
| 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 |
| 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 |
| 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 | 01 |
Właśnie w tym konkretnym momencie, i w tej konkretnej chwili, nawet nie moment wcześniej niż mogłoby się to komukolwiek wydawać; ktoś, coś, gdzieś, po coś i dla czegoś postanowił. Postanowił, że będzie to robił codziennie. Ot tak. Dla sportu. Drżyjcie !
Korzystając z nadażającej się okazji chciałbym wyrazić swe głębokie zadowolenie, wynikłe z faktu, iż własnie rozpoczął się 12 miesiąc Roku Pańskiego 2005. Uzasadnieniem mojej nieskończonej ekstazy mógłby być co najmniej tuzin argumentów (tak dla symetrii, ponoć estetyki idiotów) - od symboliki 12 apostołów, po 12 krasnoludków, że o innych obecnościach liczby 12 - choćby w biologii, fizyce, chemii czy wreszcie kulturze zachodnich cywilizacji -wspominać nie będe, ponieważ o tym wszystkim już było w Kodzie Leonarda da Vinci (ewentualnie w "Aniołach i demonach") i - nie mniej ważne - któż by to czytał ?! Doskonalość aktualnego miesiąca wynika zaś z tego, że jest ostatnim. Ostatnim, znaczy się... ostatnim ! No, że po nim to już nic nie będzie, co mając na uwadze to, że przez ostatnie 11 każdy kolejny był gorszy od poprzedniego, każe z nadzieją patrzeć na - zbliżający się wielkimi krokami - "ten nowy", gdyż pomimo tego, że moja fantazja jest nieograniczona to jednak trudno mi sobie wyobrazić, ze w 2006 egzystencja jest w stanie schłostać mnie jeszcze dotkliwiej. Chyba.
Może nie tak chudy jak Christian Bale w „Mechaniku”, może nie tak otępiały jak Edward Norton w "Fight Clubie", nie tak rozczochrany jak ten śmieszny ktoś w „Napoleon Dynamite”, i wreszcie nie tak strasznie daleki od ok jak Marceluss Wallece po spotkaniu z Zedem, ale jednak nie sposób zauważyć, że gdybym dziś miał zagrać w jakimś wysokobudżetowym filmie zabijanym to scenarzysta nie powinien był mieć problemu z wybraniem pierwszego trupa.
Tak poza tym to chciałbym przelicytować koalicjantów z peesela i zaproponować 3 kafle, za nowego Polaka, a mając na uwadze, w jak ciężkich czasach przyjdzie żyć młokosom to na dobrą sprawę nawet piątak nie wydaje się zbyt wygórowaną ceną , zaś jak już ktoś mondry zaproponuje 6 cyfrową sumę to sam pewnie pomyśle, o jakichś kontestatorciątkach.
Może byłyby przeciwwagą dla dwóch 13 letnich sióstr, które dały mi powód nad kolejną konteplacją tego, jak daleko w swej groteskowości jest w stanie podążyć ten najlepszy ze Światów. Co jak co, ale zespół muzyczny, biorący swą nazwę od barwnika, który wchodził w skład Cyklonu B, którego wokalistki swymi anielskimi głosikami zdobywają USA melodyjnymi piosenkami o wyższości rasy białej, wdziękach skineheada i walce o ostateczne zwycięstwo nad żydami, czarnymi i ciotami to jednak coś co w swej dziwaczności tak nietypowe, iż udowadniającego mi, że ciągle są jeszcze takie formy ludzkiej działalności, których wytłumaczyć sobie nie potrafię. Brave New World ?!
To jest dla Ciebie takie ważne ?
Nie ujmowała bym tego tak jednoznacznie.
Czyli Ci to nie przeszkadza ?
To zależy w jakim kontekście.
No, w tym konkretnym !
Powiedzmy, że odczuwam pewien dyskomfort.
Nie rozumiem.
Tzn. nie wiem, czy z perspektywy czasu nie będę tego żałowała.
Czyli teraz Ci nie przeszkadza, ale później będzie ?!
Nie wiem czy mi to będzie przeszkadzało, ale czuje, że może.
Ale to bezsensu. Przecież wszystkiego co do tej pory robiłaś, możesz, gdzieś, kiedyś, żałować ?!
Wiem.
Powiedz po prostu, że Ci przeszkadza. To nie jest tak, że mnie tym jakoś strasznie okaleczysz, albo... nie wiem...
Jak już mówiłam to nie jest takie jednoznaczne.
Nic nie jest jednoznaczne. Ale w tej sytuacji chyba możesz być cokolwiek precyzyjna.
Nie w tej. Nie w tym momencie.
Czyli co, później ?!
Raczej tak.
Dorośnij...
Dobrze. Proponuje zmienić temat.
Czyli, przeszkadza.
Jakby mi naprawdę przeszkadzało, to byśmy tu nie siedzieli.
Miło z Twojej strony.
Wiesz, że nie to miałam na myśli.
Taaa. Zamówie jeszcze po piwie.
Dzień zbliżał się ku końcowi, a ciemna strona osobowości (jak każe jesienno-depresyjna tradycja) poczęła ujawniać swe plugawe oblicze. Poczucie postmodernistycznej pustki i przepakowywania tego samego towaru w inne sreberka, zaczyna już chyba wszystkim wychodzić bokiem. Jeszcze chyba nigdy, nie było tak, że wszystko co nowe było tak bardzo podobne do tego co stare, a świat rozumu chyba nigdy tak skrajnie nie wgniatał w ziemie tego emocjonalnego. Program komputerowy do pisania hitowych piosenek, internetowe konkursy wyławiające mistrzów literatury, nowe dzieła filmowe inspirowene starymi dziełami, dla których największym komplementem może być porównanie do czegokolwiek "kultowego" (nie dość, że termin ten trzeba już zacząć pisać w cudzysłowiu, to jego jednoznaczeność i konkretność można obecnie porównać do "wytegować"). Nie mam pojęcia czy na zwalczenie w sobie tego stanu świadomości jest jakaś cudowna pigułka ?!Pewnie tak. W końcu rozum już dawno zdołał sobie zdefiniować każdy przypadek (a kto powiedział, że to był przypadek ?!), i tak naprawde nic już nie może być dziwne, niezrozumiałe czy nieokreślone. To co kiedyś można sobie było omówić w wielogodzinnej, nocnej, egzystencjalno-transcendentalnej (no, takiej "życiowej") rozmowie z kimś bliskim, dziś dużo lepiej i kompletniej jest w stanie wyłożyć psycholog, socjolog czy inny ekspert od ludzkej osobowości. Trudno to zresztą jakoś jednoznacznie besztać. Sam mam wrażenie, że ludzie mnie otaczający to jednostki w pelni przewidywalne, przerysowane, jednoznacznie określone i niezdolne do jakiegokolwiek manewru wykraczającego poza określoną sfere życia. Zdefiniowani w książkach, podręcznikach i innych skryptach przytłoczeni przez naukowe definicje które zdają się mówić o nich precyzyjniej i dokładniej niż oni sami kiedykolwiek powiedzą o sobie.
A propo samego siebie...
Idea kontestacji, anarchii, czy szeroko rozumianego buntu przestała być reakcją odwrotną do tego co przyjęte za ogólnie panującą normę, standard i panujący trend a pozostała już tylko kolejnym głosem w powodzi przypadkowych (a jednocześnie do bólu przewidywalnych, taki paradoksik) zlepek słów i nicnieznaczących gestów tworzących współczesną rzeczywistość. W tej sytuacji, zamieszki we Francji rodzą podejrzenia, iż będąc w analogicznej sytuacji najpewniej przyłączyłbym się do rozsierdzonych chord sfrustrowanych imigrantów z jakichś afrykańskich krajów (nazw nie pamiętam, zresztą tam co chwila powstają jakieś nowe państwa). W przeciwieństwie do nich, nie po to aby ktoś zwrócił uwage na moje nieszczęście bezrobotnego imigranta, prześladowanego murzyna, czy niezrozumianego araba. Zrobiłbym to w akcie desperackiego poszukiwania stanu, którego jeszcze nie zaznałem, i który choćby na chwile dał mi możliwość pomyślenia o tym, że może istnieć jeszcze coś w co będe chciał zaangażować się w 100%, odczuwając satysfakcje wynikła z zaspokojenia, tudzież gorycz porażki. Którakolwiek opcja, jakiekolwiek rozwiązanie miała by wystąpić, jest to nieskończenie lepsze niż stan skrajnego nieodczuwania i poczucia obojętności na otaczającą rzeczywistość.
Alternatywna wersja powyższej notki, w pełni oddająca jej sens :
Nudno, kurwa.